นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
72
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
72
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 23 ส.ค. 55 / 17:45 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
ดีจ้าาาาาาาาทุกโคนนนนนนนขอบคุณนะคะที่เข้ามา เดม่อนไม่ใช่คนมี่เขียนเก่งแต่งเรื่องดีเลิดหรืออะไรนะคะแต่เดม่อนหวังว่าทุกคนจะช่วยให้นักอยากจะเขียนคนนี่มีความสุขได้นะคะ แล้วก็เข้ามาแล้วเม้นฝากไว้ซักเม้นก็ยังดีนะคะรู้ค่ะว่าอ่านแล้วง่วงแต่ก็อยากจะเอามาลงให้ทุกคนอ่าน อาจมีพิมผิดบ้างก็ขอโทษด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เด็กสาวตัวเล็กเดินในฝูงชนมากมายโดยไม่รู้ทิษทาง เพราะเธอไม่ได้ออกมาพบผู้คนภายนอกมาเกือบ 3 ปี...
ในขณะที่เดินอยู่นั้นแขนก็ถูกกระชากด้วยแรงที่มากกว่าตน ด้วยความตกใจทำให้เด็กสาวเกือบกรีดร้องออกมา แต่เมื่อเห็นว่าบุคคลนั้นเป็นใครเธอก็ร้องไม่ออกเหมือนมีอะไรมาติดอยู่ที่คอ
“เจอซะทีนะ”
“...”
“เธอจะหนีออกมาทำไมหะ!!!”
“...”
“รู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วง ตามหาเธอแทบบ้า!!!”
“ก็หนู...อยากออกมา...ข้างนอกนี่”เด็กสาวก้มหน้ามองพื้นแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
“แต่เธอยังไม่หายดีนะ...ให้เธอหายก่อน...แล้วที่จะพาออกมาเอง”
“พี่โกหก!!! อย่ามาพูดแบบนั้นทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้!!!”เธอสะบัดแขนที่ถูกพี่ชายของเธอจับเอาไว้พร้องกับขึ้นเสียง
“พี่ปล่าวนะ พี่โกหกอะไรเธอ”
“พี่มาให้ความหวังทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้!!! พี่มาพูดว่าต้องหายๆหนูก็เชื่อพี่!!! จนวันนี่หนูได้ยินที่พี่คุยกับหมอว่าหนูอยู่ได้อีกแค่ครึ่งปี!!!”
“ยูโร!!!”
“พี่ไม่ต้องมาขึ้นเสียงนะ!!! มะเร็งใกล้ตายอย่างหนูจะมาสนใจทำไม!!!”
“หยุดนะยู!!!”
“ไม่หยุดจนกว่าพี่จะปล่อยหนูไป หนูแค่ต้องการเพื่อนที่จริงใจไม่ใช่ที่พี่จ้างใครไม่รู้มาอยู่กับหนู!!! หนูอยากออกมาข้างนอก...พี่ทำให้หนูได้มั้ย”
“...”
“ได้มั้ยคะ”
“ขอโทษนะ...”แล้วพี่ชายก็กระชากแขนเธอไปจากตรงนั้นแทบจะทันที
“พี่ปริ้นซ์ปล่อยหนูนะ!!!ปล่อยสิ!!!”
“เธอจะแค้นพี่ก็ได้แต่จำไว้...พี่ทำเพื่อเธอ”
วันต่อมายูโรหนีออกจากโรงพยาบาลเป็นครั้งที่ 2 ก็เธออยากมีเพื่อนนิทำไงได้
ในขณะที่เธอเดินอยู่ก็มีคนมาคว้าที่ใหล่ของเธอ ด้วยความตกใจนึกว่าเป็นพี่ชายเธอจึงวิ่งโดยไม่หันกลับไปมองด้านหลัง
“เดี๋ยวสิเธอ”แต่เธอก็ต้องหยุดเพราะเสียงที่เรียกเธอเป็นเสียงผู้หญิง
“ค่ะ...คะ”
“คนที่อยู่โรงพยาบาลหนิ...หายแล้วเหรอ
“เอ่อ...คือ”
“หนีออกมาสินะ...เธอน่ะ”
“ถ้าคุณจะพาฉันกลับไป...ฉันไม่กลับนะคะ”
“ก็ไม่ได้จะพากลับหนิ”
“หะ?”
“ฉันเป็นลูกสาวของหมอเจ้าของไข้เธอน่ะ...ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความรู้สึกหลอกนะ..อยู่ในที่แบบนั้นตั้ง 3 ปีน่ะ”
“...”
“เห็นว่ามีปัญหากับพี่ชายหนิ”
“รู้ได้ไง”
“ก็...เดาๆเอาน่ะ...ก็เธอหนีออกจากโรงพยาบาลตั้ง 2 ครั้งแล้วหนิ”
“ก็แค่อยากมีพื่อนน่ะ...อยู่ในนั้นมันเหงานะ ได้เห็นภายนอกแค่หน้าต่างที่ถูกตัดเป็นช่องสี่เหลี่ยมแค่นั้นน่ะ”
“งั้นฉันเป็นเพื่อนให้นะ”
“O_O”
“แต่ว่าเธอต้องช่วยฉันหาน้องชายก่อนนะ มาด้วยกันแล้วหายไปใหนก็ไม่รู้”
“เธอไม่ลองโทรหาเขาล่ะ”
“เออ จริงด้วย โทรศัพท์ๆ”
“...”
“ฮันโหล...อยู่ใหนเนี่ย...เดี่ยวพี่ไปหา”
5 นาทีผ่านไป
“นี่นิวน้องชายฉันจ๊ะ”ยูโรเหลือบไปเห็นนาฬิกาของโอปอก็ทำท่าตอใจทันที
“ตาย!!เดียวฉันกลับก่อนนะไม่งั้นโดนพี่ด่าอีกแน่”
“จ๊ะ”
สัปดาห์ต่อมา
“พี่เลิกทำเถอะผมสงสารเค้า เค้าดูมีความสุขมากเลยนะเวลาที่อยู่กับเราน่ะ แล้วถ้าเค้ารู้ว่า...”
“เงียบน่า!!! เดี่ยวยัยนั่นมาได้ยินแล้วจะซวย”
“นี่!พวกเธอวันนี้ไปใหนดีล่ะ”ขณะที่ 2 พี่น้องคุยกันอยู่ คนที่ถูกพูดถึงก็มาทันที
“เอ่อ...ไม่รู้สิไปใหนดีล่ะ”
1 เดือนต่อมา
ปริ้นซ์ยิ้นเงินให้โอปอแล้วเธอก็รับมาด้วยความเต็มใจ แต่หารู่ไม่ว่ายูโรแอบดูอยู่
“แค่นี้พอมั้ย”
“ก็โอเคนะ แต่คุณเล่นให้ฉันไปอยู่กับยัยนั้นน่าอึดอัดจะตายอะไรก็ไม่รู้”
“...”
“จืดชืดอยู่ด้วยไม่เห็นสนุกเลย แล้วยัยนั้นนะคิดว่าฉันเป็นลูกหมอจริงๆ”
“ทนหน่อยนะ...จนกว่าลมหายใจสุดท้ายของยูโรจะดับน่ะ”ยูโรวิ่งออกจากที่ซ่อนตรงเข้าไปตบหน้าพี่ชายทันที
“คิดจะหลอกกันจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิตเลยรึไง”ยูไม่ฟังคำพูดใดๆทั้งนั้นเธอวิ่งออกจากตรงนั้นทันทีโดยไม่มีจุดหมาย แล้วเธอก็ไปชนเข้ากันอะไรบางอย่าง
“โอ๊ย!!!”
“นี่เธอ! วิ่งชนคนแล้วยังไม่ขอโทษอีกนะ!!”
“ขะ...ขอโทษค่ะ”
“จ่ายค่าทำขวัญมา”
“ฉันไม่มีเงิน...”
“ว่าไงนะจ่ายมา!!”แล้วก็มีเงินจำนวนหนึ่งลอยผ่านหน้ายูโรไปอยู่ที่เท้าของคนที่เธอวิ่งชน
“ได้เงินแล้วก็ไปซะ”คนพวกนั้นหยิบเงินแล้วเดินจากไป
นิวยื่นมือมาตรงหน้ายูโรแต่เธอกลับปัดมันทิ้งอย่างไม่ใยดี
“เลิกทำตัวเป็นคนดีได้แล้วฉันรู้ความจริงหมดแล้ว นายรับเงินจากพี่ชายฉันมาใช่มั้ย!!”
“นั้นมันพี่ฉันไม่ใช่ฉัน เอาเป็นว่าฉันขอโทษแทนพี่ด้วยแล้วกัน หวังว่าเธอคงจะให้อภัยพวกเรานะ”
“นายไม่มีสิทธิ์มาหวังอะไรจากฉันอีกแล้ว แล้วฉันก็จะไม่เชื่อใจใครแล้วด้วย”
“เธอไม่จำเป็นต้องเชื่อใจใคร”
“ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนายนักหลอกนะ ในโลกนี้มันจะมีซักกี่คนที่จริงใจกับฉันกันน่ะ”
“มีสิ พี่ชายเธอไงล่ะ”
“คนๆนั้นแหละ...ที่หลอกฉันมากที่สุด”
“...”
“ฉันจะไปคุยกับหมอเอง...อ้อ! หมอน่ะแม่นายนิ แต่คงไม่ใช่มั้งก็นายหลอกฉันนิ หิ”
“หมอคะ หนูมีเรื่องจะถามค่ะ”
“คะน้องยู”
“อาการหนูตอนนี้เป็นไงบ้าง...คะ”
“หนูเริ่มหอบแล้ว อาการไม่ดีแน่ หนูกลับไปพักที่ห้องก่อนนะ”
“ไม่ค่ะ”แต่เมื่อเธอหันหลังเธอก็ได้พบกับคนๆนึงที่ไม่คิดว่าจะได้เจออีก
“...”
“...แม่...”
“แม่ได้ยินว่าหนูมีปัญหากับพี่หรอ”
“...”
“เรื่องอะไรบอกแม่ได้มั้ย”
“พี่เค้าหลอกหนูค่ะแม่ พี่เค้าหลอกหนูทุกอย่าง”
“แต่พี่เค้าทำเพื่อลูกนะ...”
“แม่ก็เข้าข้างแต่พี่!...อ่ะ”ยูโรเอามือปิดปากแล้วล้มลงไปกองกับพื้น
“ยู!!!”
“แค่กๆ”ยูโรไออย่างหนักจนเลือดออกมาจากปาก
“หมอ!!!ๆ”
“ตายแล้วน้องยู!!!”
2 ชั่วโมงผ่านไป
“...อืม...”
“ยู…”
“แม่...”เธอรู้สึกไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้นจนหันไปเห็นหน้าพี่ชายสมองและร่างกายก็สั่งการให้ไล่เขาออกไปทันที
“ออกไป...ออกไป ออกไป!!!”
“ยู”
“บอกให้ออกไปไงเล่าออกไป เซ่!!!”
“ฟังพี่ก่อนนะยู”
“พี่จะให้ฉันฟังอะไรอีก!!!”เธอเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเองจาก ‘หนู’ เป็น ‘ฉัน’ ทำให้คนฟังรู้ว่าเธอแทบจะไม่นับถือเขาเป็นพี่แล้ว
“เธอไม่เข้าใจยู...พี่ทำทุกอย่างเพื่อเธอนะ”
“แล้ว...เห็นมั้ย...ว่าสิ่งที่...พี่ทำ”หายใจของเอแผ่วเบาลงทุกที “มัน...ยิ่งเร่ง...วัน...ตายของฉัน...เข้ามาอีก”
“...”
“ฉันเกลียด...พี่...”แล้วลมหายใจสุดท้ายของยูโรก็ดับลง
“พี่ขอโทษนะ...พี่ขอโทษ...”
The End
ผลงานอื่นๆ ของ demon ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ demon
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น